სადამრიგებლო პოსტი :D ისინი ყოველთვის ბრუნდებიან ;)

ვგიჟდები ამ პოზიციაზე, მაქსიმალურად მოხერხებულად მოკალათებული, ჭიქა ყავით და ამოჩემებული მელოდია ოთახში...

 რა არის ეს "რაღაც" ?! გაუაზრებელი სიამოვნება, სიამაყის შეგრძნება "აი ხომ ვამბობდი ;)"

 და რას ვამბობდი?! ისინი ბრუნდებიან , აუცილებლად ! დამიჯერეთ :))) 

პატარა უგუნური რჩევა მინდა მივცე " მოტირალ " გოგონებს :)  თუ წავიდა გაუშვი, ნუ გამოეკიდები, ის აუცილებლად დაბრუნდება , თუ "ტკბილი მოგონებების" სადღეგრძელოს დროს :)) ერთხელ მაინც გაიხსენებს თქვენთან გატარებულ პერიოდს ის აუცილებლად დაბრუნდება, თუნდაც წლები იყოს გასული ;) მეორე თემაა რამდენად დააგვიანა :) , მაგრამ პიროვნული ეგოს დაკმაყოფილების შესაძლებლობა აუცილებლად მოგეცემათ , მენდეთ :)))) 

ვერ გეტყვით ასე რატომ ხდება, ეგ რომ ვიცოდე მამაკაცი უნდა ვიყო... უბრალოდ მათი ბუნებაა მტაცებელი, აგრძნობინეთ რომ დაგკარგა და  ფიქრი დასრულებული არ გექნებათ როცა მისი ნომერი გაანათებს თქვენი მობილურის ეკრნს :) არა იმიტომ რომ "უგონოდ შეყვარებულია" ან მოენატრეთ, არა უბრალოდ ეგოიზმია და აი მერე უნდა ჩართოთ  თქვენი ქალური მზაკვრობა და დაიწყოთ თამაში (თუ გიღირთ, რა თქმა უნდა) ნელ -ნელა გაიხსენოთ პატარა დეტალები "ძველი დროიდან" ოღონდ არავითარ შემთხვევაში ცუდი !!! ერთად იცინოთ მაშინდელ შეცდომებზე და რაც მთავარია "აღიაროთ" !!! რომ "ცდებოდით" ;) ოღონდ არავითარ შემთხვევაში ეს არ უნდა გავდეს ბოდიშის მოხდას !!! განა იმიტომ რომ ბოდიში " გრეხია" ?! არა, უბრალოდ ბოდიში ცოტა სხვა რიტუალია.... ბოლოს აუცილებლად უნდა დააყოლოთ " კაი დრო იყო ისე ;) " და შედეგი სახეზეა !! თქვენი გაქცეული პრინცი უმალ "სახლში იგრძნობს " თავს :)))

ისევ ის სუნამო უნდა ამოქექოთ ძველი სკივრიდან რომელიც მის თავს გახსენებდათ და საგულდაგულოდ გადამალეთ , იმიტომ რომ მასაც აუცილებლად გაახსენებს სუნი "სახლის სუნს" , ის აუხილებლად დაგპატიჟებთ ჭიქა ყავაზე, ისე უბრალოდ მეგობრულად ;) და თქვენ დელიკატური თავის დაფასებით... "არ ვიცი ღიირს?!..." თითქოს თქვენ თავს უსვამთ შეკითხვას და ამ დროოს მე ხო ვიცი რომ ზუსტად იცით რას ჩაიცმევთ იმ საღამოს :)))))) ხაზგასმით არასდროს იუაროთ "ურთიერთობების გაგრძელების პერსპექტივა" ! (არავინ არ იცის მომავალში რა ხდება ! ) აუცილებლად გაიხსენეთ მისი ყველა მეგობრის სახელი , ოღონდ კითხვის ნიშნით (ესე ქვია ხოო?! , თუმცა ზუსტად იცით რაც ქვია :))))) ) დაიდებილეთ თავი უხერხულ კითხზვებზე და ესაუბრეთ "გულახდილად" (არ შემშლია, განგებ დავწერე ბრჭყალები" ) შეიფერეთ კომპლიმენტი და არავითარ შემთხვევაში არ წამოაძახოთ "მოფორთხდი ხოოო" (ეს თქვენთვის იცოდეთ გულში , ეგეც საკმარისია ეგოიზმის დასაკმაყოფილებლად ;) )  ეს მათში აგრესიას გამოიწვევს , იმავე საღამოს არაფერს გაგრძნობინებთ, დაგირეკავთ კიდეც მაგრამ პირობას გაძლევთ რომ ეს თქვენი ბოლო პაემანი იქნება :)))))) არავითარი თვალშისაცემი მაკიაჟი და სამოსი, არ უნდ ამიხვდეს რომ მისთვის გაიპრანჭეთ!! სადად, ლამაზად, და რა თქმა უნდა დიიიდი მონდომებით მოკაზმულები გამოეცხადეთ, ეფექტი არ უნდა იყოს " რა უჩალიჩია გოგოს " :)))))  არაა საჭირო ახსენოთ რამდენჯერმე რომ ეს "მეგობრული" КОФЕПИТИЕ-ა , ეს ორივემ ახსენეთ შეხვედრამდე და ნუღარ დააფრთხობთ , თორემ ჩათვლის რომ მართლა მეგობარი ხართ და გიამბობთ ამბებს თავის ახლანდელ-ყოფილებზე რაც ძალიან არ გესიამოვნებათ და ის იფიქრებს " რატომ დაიბოღმე პატარავ, შენ არ გინდოდა მეგობრობა ;) " :)))))  

და მერე.... მერე უკვე მე ვეღრაფერს გირჩევთ გრძნობებს მიენდეთ ოღონდ!!!!!!  ოღონდ არავითარ შემთხვევაში პირველივე "მეგობრულ პაემანზე" :)

წარმატებებიიიიიი :*:*:*

გაწიეთ ხელები !!!!

არანაირი გეგმა არ მაქვს და სრულიად სპონტანურად ვცდილობ რეალური , გახუნებული სურათი დავინახო რომელიც იმ კაშკაშა ფერებიდან შემორჩა, თითქოს აკვარელით დახატულ სიჭრელეს წყალი შეასხეს, ჯერ ფერები გაიდღაბნა , მერე ჩამოირეცხა და ლაქებად დარჩა ....
ათასგზის ჩმორეცხილი და ათასგზის მიჟღაპნილი  ცარიელი, გახუნებული ტილო დარჩა რომელზეც ყველა ნახატმა თავისი კვალი დატოვა....
ასჯერ და ათასჯერ გადატკეპნილ გადაღეჭილი რეალობა რომელიც მე უკვე ძალიან შემძულდა.... მეზიზღბიან ეს ჩამორეცხილ ტილოიანი სულები და მოსიარულე გვამები...  კაცობრიობა შემძულდა იმიტომ რომ ყველას დაგიჭერიათ ბინძური "ჩვარი" და ცდილობთ ყველგან სადაც ლამაზ ნახატს ნახავთ აიგოთ და წაშალოთ, სული დაგიბინძურდათ და სხეულები დაგიმძიმდათ ხალხოოო!!!!! გაგიფერმკრთალდათ რეალობა და გაგიხუნდათ ყოველდღიურობა.... გაბოროტებულ .. გაზულუქებულ ნახატიჭამიებათ იქეცით და იმასაც კი ვერ ხვდებით რომ თქვენ აკვარელსაც ვიღაც რეცხავს !!! მიმიფურთხებია თქვენი "მჭერმეტყველებისათვის" როცა სულები ცარიელი გაქვთ....
წამართვით ყველა-ფერი რაც კი ჩემ ტილოზე იყო... თქვენი ბინძური , სხვისგან ჩამორეცხილი სულებით აგონიაში ჩავარდნილხართ და ვისაც კი რამე ფერადი დაგვრჩენია ცდილობთ წაგვართვათ.... შურმა და ბოღმამ დაისადგურა ჩვენში !!!!  ერთი სარეველა გამოერევა და მთელ ბალახს სპობს.... სიმწვანე მოგესპოთ სულებში და კუპრი დაგსევიათ .....
მეზიზღებით გაბოროტებულო ადამიანებო.... უბრალოდ მეზიზღებით !!!!

first love...

იცით რა გამახსენდა?! უფრო სწორად გარემოებებმა გამახსენა... ბავშვობა :)))) არა ის ბავშვობა არა, ყველას რომ გვახსენდება, მე სხვა.. ცოტა მოზრდილ ბავშვობას ვგულისხმობ :)

აი იმას პირველად რომ გული გიჩქარდება და ხელები გიოფლიანდება ....

2 დღის უკან შემთხვევით გადავეყარე მაგ "ბავშვიბას" და ხელები აღარ გამიოფლიანდა არც გული ამიჩქარდა... უბრალოდ გამახსენდა როგორი ვიყავი 12-13 წლის წინ ,რა მწყინდა და რა მიხაროდა, აღმოვაჩინე რომ გემოვნებაც შემცვლია, თან მნიშვნელოვნად :))) უბრალოდ გამახსენდა ძვეეეელი სადღაც მიკარგული დრო... ღამის თენებები, წყაროზე "ბირჟაობები" საოცარი მუსიკები (საშინელი :D) და მომენატრა... ის დრო, ბავშვობა... რა სულელები ვართ არა?! როგორ გვჯერა რომ 15-16 წლის ასაკში ზრდასრული , დიდი ადამიანები ვართ და არავისი !!! არ გვესმის , არც მამის არც დედის, გვგონია რომ ჩვენ ყველაფერი ვიცით და მათ არაფერი , ჩვენ უკეთ ვიცით ჩვენ რა გვინდა , არადა მაშინ ის რომ მექნა რაც მინდოდა დღეს "დაღუპული" ვიქნებოდი :)))))) 

ყველას გახსოვთ თამაში " წითელი , ყვითელი, შავი" :))))) სულ რომ იხუჭები და სულ რომ წითელს ამბობ იმ იმედით იქნებ " მისი" კოცნა მოგიწიოს :)))) და რა ბედნიერი ხარ როცა გარშემო , ყველამ იცის რომ "წითელი " შენ უნდა იყო :))))) ამ დროს ბიძა, მამიდა ან ბებია რომ გამოვა საძებნელად "ჩაბარებული ბავშვი" უყურადღებოდ რომ არ დარჩეს და როოოგორ არ გინდა სახლში წასვლააა :))))) ფიქრობ როგორ შეიძლება დაიძვრინო თავი და დღეში ასჯერ გადიხარ "პურზე" თუმცა სახლში უკვე იმდენი პურია მეზობლებსაც ეყოფათ :))))) 

ხოდა... გარემოებებმა გამახსენათქო იმას ვამბობდი.. და მიუხედავად იმისა რომ მოგონებების აღძვრის ობიექტს იგივე დანიშნულება აქვს ეხლა ჩემთვის რაც ჩემ მეზობელ ომარის :))))) მაინც გულის სიღრმეში ტკივილი ვიგრძენი, გავლილი ბავშვობის ტკივილი... მონატრებაც ვიგრძენი ... ის დრო მომენატრა კი არა, ის "პრობლემები " მომენატრა რაც მაშუნ მქონდა... რა სულელი ვიყავი თურმე :)))) სკოლის ციებ -ცხელება ... და არდადეგების დასრულების საშინელი! მოლოდინი... როცა არ გინდა არც ერთი წამის უქმად დაკარგვა.... მდინარეზე რომ ათენ აღამებ ... ცეცხლზე შემწვარი სიმინდი და ვითომ "დამწვარი" ხელი, რომელიც ძალიან გტკივა :))))) მარტო იმიტომ რომ მან შენზე იზრუნოს :)))) რა ტკბილია და რა მწარედ გასახსენებელია ის რაც წარსული იყო... მაგრამ რა იქნებოდა ჩვენი ცხოვრება იმ წარსული მოტკბო-მომწარო მოგონებების გარეშე?! ცარიელი ყუთი... ცარიელი და გადასაგდები :D 

მიყვარს ჩემი სოფელი... იმიტომ არა რომ ჩემია... იმიტომ რომ ჩემი "ბედნიერი ზაფხული" მაქვს იქ ბევრჯერ დატოვებული.. ჩემი მოგონებების სკივრი მაქვს წყაროზე დამარხული და ყველა, გამვლელ გამომვლელი თითო მოგონებას იღებს იმ სკივრიდან ... იმიტომ რომ იქ მათი მოგონებებიცააა... ჩემი თაობის ტკბილ-მწარე მოგონებები....

და მაინც... ყველაზე მაგარი რა არის იცით?! როცა გაიგებ რომ თავის შვილს შენი სახელი დაარქვა :)))))))))) .....

Мечты сбываются... В определенный момент... Чаще всего этот момент называется "Уже нахер не надо"...

თქვენთვის წერილია....
პირველი კითხვა-ვისგან?!
ნუთუ ეს ისაა რასაც ელოდი.... მოლოდინი და გაცრუებული იმედი ან ....ან ახდენილი ოცნება :)
რა არის პატარა ქაღალდის ნაგლეჯი? არც არაფერი .. მთავარი შიგთავსია :) სულელური მოლოდინი არარსებულზე....
არა .. რატომ სულელური?! ოცნებები ხომ ხდება? ხდება ხდება ! დამიჯერეთ... არ აქვს მნიშვნელობა ეს ოცნება კონვერტში იქნება ჩადებული , ლამაზად შეფუთული თუ გაჭრილ საზამთროში იდება :))))
მთავარი ახდენილი ოცნებაა... მაგრამ რა უნდა ვქნათ ადამიანებმა როცა ოცნება მაშინ ხდება როცა უკვე აზრი აღარ აქვს მის ახდენას.. აღარ ელი და მარტო ტკივილი მოაქვს.... უსუსურობის შეგრძნება ... თითქოს ხელ-ფეხ შეკრული წყალში ჩაგაგდეს , მძიმე ლოდები მოგაბეს და გაგიმეტეს..... გვიან ახდენილი ოცნება გამეტებაა... არ ჯობია უბრალოდ ელოდო , იოცნებო , იმედი შენს მერე მოკვდეს ... ვიდრე ახდეს .. ოღონდ გვიან .... გვიან ახდენილი ოცნება გამეტებაათქო !!!!.. და ის ვინც ამ ოცნებას გიხდენს ტიპიური ჯალათია....
 ყველას გვყავს ჩვენ -ჩვენი დაგვიანებული ოცნება... ჩვენი ჯალათი და ჩვენი ოცნების მკვლელი :)
წერილი წარსულიდან.... კონვერტში ჩადებული თუ ქარით მოტანილი.... ოცნება თუ საუკუნო ტანჯვა?... განაჩენი თუ შვება... სიხარული თუ სინანული?... კითხვა თუ პასუხი? .... თუ უბრალოდ დამარხული ოცნება?!..... არ ვიცი .... მე წერილი არ მომსვლია :) არც ოცნება დამიმარხავს და ... თუმცა ვინ იცის... :)
მე მაპატიეთ.... შემეკამათეთ... ოცნება აიხდინეთ და ოცნების ჯალათი.... :)))) არადა რა ჯალათი ?? რა ჯალათიიიიიი ?!........ 

მე... სხვა განზომილებიდან..

პარალელური სამყაროსი გჯერათ? ერთი წუთით წარმოიდგინეთ რომ მართლა არსებობს.... ჩვენ ვართ იქ .... და არა მარტო ჩვენ ... წარმოიდგინეთ რომ იქ ჩვენი ოცნებები ხდება.. ყველაზე ტკბილი რაც გადაგვხდენია... ყველაზე თბილი და ყველაზე მტკივნეული....წარმოიდგინეთ რომ იმ სამყაროში იქ გაჩერდა დრო სადაც  გვინატრია წამი შეჩერებულიყო....

იქ ისევ ისე ცხოვრობთ , იქ ისევ ისე გიყვართ და უყვარხართ... იქ ეხლა ან კამათობთ ან ერთმანეთს კოცნით.... იქ ერთად ხართ.. იქ ის ხართ რაც რეალობაში ვერ აისრულეთ.. იქ ის ცხოვრებაა რა ცხოვრებაც გინდოდათ ..... თვალები დახუჭეთ და წარმოიდგინეთ.... ის წამოიდგინეთ რაც აღარ გამეორდება აღარასოდეს... (?!) ან ისე ვეღარ გამეორდება :) იქ შეასხით ოცნებას ფრთები და იქ დაარღვიეთ ყველა პირობა... იქ გააკეთეთ სიგიჟეები და იქ გადადით ყველა ზღვარს.... იქ ეხლა ერთად ხართ... იქ ისევ თბილა.... ის სახლი ისევ ტბასთან დგას და გარეთ ისევ თოვს.... ისევ მოაქვს ფინჯანი ყავა და  ისევ გიმეორებს რომ "ყველაფერი ხარ".... ყველა ფერი....
,იქ ისევ ერთმანეთისთვის ისუნთქეთ.... იქ ისევ ისე გიყვარდეთ.... იქ იქ იქ.... იქ ჩაკეტეთ ყველაფერი და  რეალობაში დაბრუნებულებმა რეალურად იცხოვრეთ და მერე ისევ... როცა საიდანღაც მოსული რაღაც ენერგია სიგიჟემდე მოგანატრებთ მის თავს , იქ დაბრუნდით, თქვენს სამყაროში და უბრალოდ თვალები დახუჭეთ....    იქ ეხლა ერთად ხართ... იქ ისევ თბილა.... ის სახლი ისევ ტბასთან დგას და გარეთ ისევ თოვს.... ისევ მოაქვს ფინჯანი ყავა და  ისევ გიმეორებს რომ "ყველაფერი ხარ".... ყველა ფერი.....

დროში დავიკარგე...

ოდესმე გამოგიცდიათ მსგავსი რამ?  როგორი შეგრძნებაა იცით? დრო მიდის... გგონია რამდენიმე საათი გავიდა და თურმე მთელი კვირა გასულა... და  თურმე იმდენი რამ შეცვლილა შენ ცხოვერაში თვალსა და ხელს შუა და შენ ეს ყველაფერი გამოგეპარა...
ოდესმე დამდგარხართ კითხვის წინაშე თითოეული თქვენი გადადგმული ნაბიჯი რა შედეგს გამოიწვევს?!.... ოდესმე გაგიკეთებიათ ისეთი არჩევანი რომელზეც თქვენი მომავალი ცხოვრება იქნებოდა დამოკიდებული? მთელი ბავშვობა ხო თქვენს მაგივრად სხვა წყვეტდა... სად უნდა გვესწავლა... რა ნიშნებზე უნდა გვესწავლა.. უნდა გვევლო ცეკვაზე ,მუსიკაზე, ხატვაზე......  იმიტომ რომ ყველა დადიოდა, ყველას უნდა სცოდნოდა პიანინოზე დაკვრა :))) არადა მე საშინლად მეზიზღებოდა ეგ პროცესი... მაგრამ უნდა მესწავლა... იმიტომ რომ ეგრე იყო მიღებული! უნდა მევლო გერმანულზე თუმცა მე ინგლისური უფრო მომწონდა...  უნდა გავყოლოდი მშობლების "მოსაწონ" ბიჭს.....
ეგ ყველაფერი რომ არ გაგვეკეთებინა "დედა გაგვიბრაზდებოდა".... და დედის გაბრაზება პირდაპირ კავშირში იყო ჩვენ "ღნავილთან" (იმას ტირილი არ ერქვა) ტირილი სხვა რამე ყოფილა... გულიდან რომ მოგდის ცრემლები და არა თვალებიდან.... გონება რომ ტირის და თვალებს აიძულებს....
ოდესმე თქვენი არჩევანის გამო გიტირიათ გონებით?! იცით გონებით ტირილი რა არის? როცა შენ ცრემლს ვერავის ვერ დაანახებ... იმიტომ რომ არ იცი რატომ ტირი... არჩევანის სისწორე გატირებს და არა შედეგი....არჩევანის გაკეთების დროს შედეგზე ხომ არავინ არ ვფიქრობთ..... არ ვფიქრობთ არა....
დროში დავიკარგეთქო თავში ვახსენე.... საკუთარმა არჩევანმა დამკარგა .... სადგაც ცარიელ მინდორში მდგარხართ? მე კი... ეხლა ვდგავარ.. ამ წუთას და არჩევანს ვაკეთებ....
თუმცა მე ისიც კი ვერ ამირჩევია ამ წუთას რა მუსიკას ვუსმინო..... :)
ეს ყველაფერი ჩემთვის იწერება... ვერავინ ვერ მიხვდება რატომ ვწერ და საერთოდ რას ვწერ... მე არჩევანს ვაკეთებ დროის შეგრძნების გარეშე.... ერთი კვირა გასულა და ვერ გამიგია... კიდევ ერთი კვირით მივუახლოვდი სიკვდილს თან ისე რომ ვერც მივხვდი ... სიცოცხლით ტკბობა ვერ ვისწავლე.. მგონია რომ კიდე ბევრი დრო მაქვს და შეიძლება ის დრო ამ ერთი კვირასავით გამქცეს.... უკან მოვიხედო და კვალიც კი ვერ დავტოვო... მაგრამ მე ვტოვებ კვალს :) მე ჩემ შვილს და ჩემ მეგობრებს ვტოვებ.... იმ ადამიანებს ვტოვებ ვინც ჩემ კვალს არასდროს წაშლის.... იცით რა კარგია ამის შეგრძნება როცა იცი რომ შენს მერე ვიღაც შენ წილ სიცოცხლეს აგრძელებს ... იმ სიცოცხლეს რომელიც შენ "ვერ მოასწარი".... ზოგი მუქ კვალს ტოვებს ზოგი უბრალო ნაკვალევს... ეს თქვენი ასარჩევია რას ტოვებთ... ერთხელ ერთმა ჩკვიანმა ქალბატონმა მითხრა საკუთარი ნეკროლოგი დაწერე და მიხვდები რა გინდა ამ ცხოვრებაშიო.. მე ჯერაც ვერ დავწერე... ისიც კი არ ვიცი რა მინდა... ალბათ ჩემ დროს რომ დავიბრუნებ.. ჩემ გაქცეულ დროს ჩემივე ნეკროლოგის დაწერასაც შევძლებ :) ან შეიძლება ძალიან ადრეა :)))) არ მემეტება ჩემი თავი ..... ჯერ მაქვს იმდენი დრო რომ დროში დავკარგო... ნუ მე მასე მგონია.... ჯერ კიდევ მაქვს იმის დრო სულელური არჩევანი გავაკეთო ისე რომ მის შედეგზე არ დავფიქრდე... მთავარი ხომ თამაშია და არა მოგება ;)
მინდა რომ ყველამ ითამაშოთ... დროს ეთამაშოთ... დროით ითამაშოთ და დროულად მიხვდეთ რომ თამაშობთ.....

ძირს "სახელობითი " დღეები...

ერთი პრობლემა შემექმნა... ჩემს laptopს ვერაფრით ვერ დავაჭერინე მეზობლის wi-fi :)))) სხვა აღარაფერი დამრჩენია გარდა იმისა რომ word-ში „ვაფრქვიო“ ჩემი აზრები , იმიტომ რომ ერთადერთი ინტერნეტ-მიერთებული კომპი ამ ოჯახში „დევს უჭირავს“ :)))

 აზრებს რაც შეეხება... საკმაოდ დაძაბული ბოლო დღეები მქონდა ასე რომ დიდი მჭერმეტყველებით ვერ გამოვირჩევი, მაგრამ რა ვუყო თითებს , რომლებსაც წერა უნდათ, აზრებს რომლებმაც ლამისაა შუბლი გამომიხეთქონ და კომპს რომელსაც ნეტს ვერ ვუკავშირებ (P.s. მეზობლისას)

 12 სთ.ს გადასცდა, ხვალ ვალენტინობააა ხალხნოოოო… oops ეს ხომ უკვე განვიხილეთ :)) რას გეგმავთ? მე პირადად სამსახურში მივდივარ ,საერთოდ არარომანტიული განწყობით და „მარშუტკით“ არადა ვიღაცას შეიძლება ხვალ ბაფთიანი x6 ელოდება, მანქანა რომელიც „ჩემზეა აწყობილი“ :))))

ეხლა ვიხსენებდი რა გადამხდენია ვალენტინობას... ვიხსენე, ვიხსენე და გავიხსენე... არაფერი :))))) ყველა ჩემი შეყვარებული თუ „მოწონებული“ ვალენტინობის წინ მშორდებოდა ან დაშორების გამომწვევ მიზეზს მაძლევდა , გააზრებულად თუ გაუაზრებლად არ ვიცი :)))) არადა პრეტენზიული საერთოდ არ ვარ... x6 პრეტენზიაა? პრეტენზია კი არა BMWა :D:D

რა იქნებოდა საერთოდ რომ არ არსებობდეს „სახელობითი“ დღეები (თამარობაც ყოფილა დღეს თურმე,ვიღაცა ულოცავდა მეორე ვიღაცას) ... არ იყოს ახალი წელი, ვალენტინობა,სიყვარულის,დედის,ქალების და წითელ არმიელების დღე რომელიც მამრებმა მამაკაცების დღედ თუ რაგაც მაგდაგვარად გადანათლეს, ანუ არ იყოს ყველა ის დღე როცა რაღაცას ველით ვიღაცისგან... საჩუქარს, მოკითხვას,sms-ს,ელემენტარულ ყურადღებას ,ვითხოვთ იმას რასაც ყოველღე უნდა ვიღებდეთ წესით, მაგრამ რადგან სასწაულები არ ხდება და თოვლის ბაბუაც არ არსებობს, ამ „მისაღებს“ სახელობითი დღეებისთვის გადავდებთ და თავს „ვინუგეშებთ“ რომ აუცილებად იქნება.... არ იქნება?! ჩვენ მაინც ვიტყვით რომ იყო... ყველაზე ადვილი ხომ თავის მოტყუებაა და უფრო ადვილი გარშმომყოფების.... 

სახელობით დღეებს უკავშირებენ ადამიანები რაღაც მოვლენებს,ქორწილს,სადმე წასვლას ,რაღაცის ან ვიღაცის ნახვას და იმას კი არ ფიქრობენ რომ დღეს გადადებული -ხვალ შეიძლება აღარ დაგიდგეს... მარტო მე ვკითხულობ მარკესს? :) არავის არ გიფიქრიათ რომ საკუთარ თავებს და სასურველ ადამიანებს ჩვენ მოვუწყოთ მისი საკუთარი „სახელობითი დღე“ ყველა დღეს რაღაც სახელი დავარქვათ და იმ დღეს ის ვაკეთოთ რისი დღეცაა... გამოვაცხადოთ ცეკვის დღე და ვიცეკვოთ, ჭამის დღე და ვჭამოთ... სირბილის დღე და ვირბინოთ :))) რა საჭიროა საყოველთაო, ბანალური დღეების ლოდინი იმისთვის რომ ვინმე გავახაროთ?! იმიტომ რომ ყველა მასე იქცევა? მე ყველა არ ვარ , მე მასას არ მივეკუთვნები, შენ თვლი შენ თავს მასად? რაღაც არ მგონია, ყველას ინდივიდუალურობაზე და პიროვნულობაზე გაქვთ პრეტენზია და სნობებივით კი აყოლილხართ ამ „მასობრივ სვლებს“ ... რატომ არ უნდა მოვიდეს თოვლის ბაბუა ზაფხულში? ერქვას აგვისტოს ბაბუა და მოუტანოს ბავშვებს საჩუქრები? მაგრამ არაააა..... ეგოისტები და ბოროტები ვართ ადამიანები, ერთი ზედმეტი სიხარულიც კი გვენანება საკუთარი ბავშვებისთვის

(ეს პირობითად ,იმედია “ლაბავოი“ არავინ გაიგებთ)  არავინ არ შემეკამათოთ, ვერ ვიტან როცა თავის აზრს მომახვევენხოლმე თავზე, ყველა ინდივიდს პატივს ვცემ და ყველამ თავისი აზრი თავისთვის შეინახოს, მაგრამ ზუსტად ვიცი ,კომენტარებში „ზედ გადამივლით“ თქვენი საწინააღმდეგო მოსაზრებებით,მეც დაგეთანხმებით იქვე, მაგრამ აზრს არ შევიცვლი, მე მე ვარ და თქვენ -თქვენ.... მე 3 დღის უკან მოვუტანე ის საჩუქარი ჩემ შვილს რომელივ „თოვლის ბაბუას“ სთხოვა, არ იყო მაშინ თოვლი, როცა მოთოვა მაშინ მოვუტანე :)) ბაბუა ხო თოვლისაა?! :D :D ნაკლებად გავახარე? იქნებ უფრო მეტადაც? იმიტომ რომ თოვლის და საერთოდ ბაბუის არსებობაც კი არ სჯერა :)))))) (მამა მაპატიე)....

ხვალ რას იზამთ? „გაიკრავთ“ ჯიბეზე ხელს და შეესევით ქალაქის მაღაზიებს, ბაზრობებს და ჯიხურებსაც კი :)))  და გუშინ რომ გექნათ იგივ ნაკლებად გაახარებდით? იქნებ დღეს მეხი დაგვცემოდ და ხვალინდელი დღე აღარ დამდგარიყო? ხო წავიღებდით საიქიოში მილოცვასაც და საჩუქრის იდეასაც? :))) დარწმუნებული ვარ მიქელ გაბრიელს ვერ გავახარებდით სუნამოთი :)))))) ეეჰჰჰ ხალხნოოოოო... გონს მოეგეთ ცოტაააა.... დროა სნობიზმი და „ზომბიზმი“ დავივიწყოთ და საკუთარი „სახელობითი დღეები“ მოვიფიქროთ დროა დროოო....

წავედი ეხლა მე , ხვალისთვის საჩუქარი მაქვს მოსაფიქრებელი :)))))))))))) გავერიო მეც „მასოვკაში” :D:D:D

წრეგადასული პოსტი...

როდესაც სახლში ყველა მწყნარდა.. ძაღლმაც კი დაიძინა.. ყავა დავისხი ..... სიგარეტს მოვუკიდე .... და vivaldi-ს უკვდავი  winter ჩავრთე.. ბოლო ხმაზე (ყურსასმენებში) მარტო წერის ტემპს კი არ მოვუმატე...  სუნთქვაც ამიჩქარდა....... უცებ მომინდა ყველაფერი ჩქარა გამეკეთებინა.. ჩქარა მეწერა, ჩქარა მომეწია.. ჩქარა გათენებულიყო .. ჩქარა დაღამებულიყო.. წამის მეასედებში ამოსულიყო მზე.. ისევ ჩასულიყო... გარშემო ყველაფერს ძალიან ჩქარა ემოძრავა.. და მე ერთ ადგილას ვმდგარიყავი და ამ " ქაოსური" მოძრაობისთვის მეყურებინა..... ერთ ადილას გაყინულს მენახა როგორ იცვლებიან თაობები... როგორ ინგრევიან და შენდებიან ჩემს თვალწინ სახლები... ქვეყნები.. იმპერიები...
მერე მომინდა იმ დროში გადავსულიყავი ძალიან ჩქარა როცა სისწრაფე ყველაზე უმნიშვნელო იყო... როცა წლობით მიიწევდნენ ერთი მიზნისაკენ... როცა დროს მზით განისაზღვრებოდა.... მომინდა მენახა დასაწყისი.... მომინდა მენახა როგორ შენდებოდა პირამიდები.. ჩინეთის დიდი კედელი... დავითი მინდოდა მენახა დიდგორის ველზე... გიორგი მინდოდა მენახა სვეტიცხოველთან  .... ისევ საქართველო მინდოდა მენახა (გამოუსწორებელი პატრიოტი ვარ :) ) ჩემი დაბადება მომინდა მენახა......

მომავალიც მინდოდა მენახა.... სამყაროს დასასრულიც მინდოდა მენახა....

გაქცევა მომინდა.... სადღაც შორს... ყველასგან შორს.. დედამიწისგან შორს.....

თერთმეტი... (შეკვეთილი პოსტი :)))))) )

იყო და არა იყო რა იყო ერთი..... ყველა ზღაპარი ხომ ესე იწყება? :)) თუმცა რა დროს ზღაპრებია როცა ზრდასრული ადამიაინები განვიხილავთ "საჭირბოროტო" საკითხებს :)))
რატომ თერთმეტი?! პირადათ მე პირველი რაც გამახსენდა ocean`s eleven არის

 

საკმაოდ კარგი და ყურებადი ფილმია, რთულია არ დამეთანხმოთ ;) 

ერთი ადამიანი და მის დაქვემდებარებაში მყოფი კიდევ  11 , ყველა სხვადასხვა ნიჭით დაჯილდოებული... თუმცა ყველა სათავისოდ იყენებს ამ ნიჭს , მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთ დიდ საქმეს ემსახურებიან :))) 

რა შეუძლია თერთმეტს ერთად? ოჰო... ერთ-ერთი თერთმეტთაგანი თუ წაიკითხავს ამ პოსტს ოდესმე ამაყად ჩაილაპარაკებს ალბათ " მე ყველაფერი შემიძლია..." :))))) 

(ვერ ვიტან მაია ასათიანის დაყენებულ სახეს  და  საშინელ სიცილს :))) )

ხოდა რას ვამბობდი.... რატომ თერთმეტი და არა ათი ან ცხრა? იმიტომ რომ ჩემი ყოველი დილა იწყება თერთმეტი კაცის "ლანძღვა-გინებით" :)))))) ნუ რა კონტექსტში მოვიხსენიებ მაგის დაკონკრეტებისაგან თავს შევიკავებ , მაგრამ ალბათ ყველა ისედაც ხვდებით :)))) თქვენც გეყოლებათ თქვენი წილი "სალანძღავი" თერთმეტი :D:D

საერთაშორისო ტერორისტის წყალობით რიცხვ თერთმეტს მარტო მე კი არა მთელი ამერიკა აგინებს და მე არ მაპატიოთ :)))) 

პაოლო კოელიოს11 წუთი გახსოვთ? ისტორია მეძავზე (ნუ მართალია დიდი მორალისტი გახლდათ ზემოდ ხსენებული ქალბატონი) მაგრამ მაპატიეთ და ბოზი მაინც ბოზია :)))) გინდა მეძავი ეძახე, გინდა სუსუტი ნებისყოფის და გინდა "ცხოვრებამ მოუტანა" :)))

ვინმეს რამე გახსენდებათ კარგი თერთმეტზე?! უი ხო.... გმირთა მოედანზე არის რაღაც "ზავიდენია" ( :D ) ლუდი , ხინკალი, ქაბაბი და მოკლედ მამა–პაპური მოლხენის მოყვარული "ჯიგრიანი"  ქართველების თავშეყრის ადგილია, ხოდა ერთხელაც თქვენი მონა მორჩილი და მისი მეგობრები ამ "ჯიგარს" და ხინკალს მოწყურებულები გავემართეთ შიმშილის და "სიყვარული–გაგებას" დასაოკებლად გმორთა მოედნის  ამ სულაც – არა გმირულ "სახინკლეში" და არც მეტი არც ნაკლები ხინკალში ჩვეულებრივი , სტანდარტული ბორბლის (პაკრიშკის) ნაგლეჯი , მართალია მცირე, მაგრამ მაინც... აღმოვაჩინე , და თანაც ეს ყველაფერი საკუთარ თეფშზე :)))))) განრისხებული და გაოცებული სახით ვიხმე მიმტანი გოგონა და მაქსიმალირად ზრდილობიანი ტონით ვთხოვე აეხსნა როგორ მოხვდა ჩემ ხინკალში ბორბალი ... და ვიმედოვნებდი რომ ღორი, რომლის ხინკალსაც ჩვენ მივირთმევდით ამ ბორბლის მსხვერპლი არ იყო... :))))))) ეგ იყო ერთადერთი იმედი რაც იმ დღეს გამიმართლდა.. ღორი თავისი სიკვდილით მომკვდარა და რეზინი ბორბლის კი არა პილპილის ყოფილა :))))))))))))))))))) 

ასე რომ ჩემო საყვარლებო , თერთმეტტან როცა დააპირებთ დაკავშირებას ელოდეთ  რომ თქვენს ხინკალში რეზინის პილპილს აღმოაჩენთ :D:D:D:D:D:D:D:D:D   

არვიცი, რამდენად შეიძლება ამ ყველაფერს დამთხვევები ეწოდოს. ჯობია თქვენთვითონვე წაიკითხოთ და თავად გამოიტანოთ დასკვნები! 1. New York City – შედგება 11 ასოსგან
2. Afghanistan – შედგება 11 ასოსგან
3. Ramsin Yuseb (ტერორისტი, რომელიც დაიმუქრა ტყუპი კოშკების განადგურებით 1993 წელს) – შედგება 11 ასოსგან
... 4. George W Bush – შედგება 11 ასოსგან

შეიძლება ეს ყველაფერი მართლაც დამთხვევაა, მაგრამ გააგრძელეთ კითხვა!

5. New York – არის მე-11 შტატი.
6. პირველი თვითმფრინავი, რომელიც ტყუპებს დაეჯახა, იყო 11 ნომერი.
7. მე-11 ნომერ თვითმფრინავში იჯდა 92 მგზავრი. 9 + 2 = 11
8. 77-ე ნომერ თვითმფრინავში, რომელიც ასევე დაეჯარა ტყუპებს, იჯდა 65 მგზავრი. 6 + 5 = 11
9. ეს ტრაგედია მოხდა 11 სექტემბერს, ანუ 9/11-ში. 9 + 1 +1 = 11
10. შეერთებული შტატების სასწრაფო დახმარების ნომერია 911. 9 + 1 +1 = 11.

ნელ-ნელა იკვეთება რაიმე აზრი? გააგრძელე!

11. გატაცებულ თვითმფრინავებში მგზავრების საერთო რაოდენომა იყო 254. 2+5+4 = 11
12. 11 სექტემბერი არის წლის 254-ე დღე. კიდევ 1-ხელ 2+5+4 = 11.
13. მადრიდში აფეთქება (მორიგი ტერაქტი) მოხდა 911 დღის შემდეგ. შესაბამისად 9+1+1 = 11.

"ვალენტინობა" მოდის ხალხოოოო....

14 თებერვალი არის გრიგორიანული კალენდრის  45-ე დღე. წლის ბოლომდე დარჩენილია 320 დღე (ნაკიან წელში - 321). 
ვალენტინის დღის აღნიშნვა სათავეს იღებს ძველი რომიდან... ლეგენდის თანახმად მგელმა გამოკვება რომის დამაარსებლები რომულა და რემა მიდიოდნენ ამ წმინდა ადგილას და აღასრულებდნენ წესებს ყოველი წლის 14 თებერვალს Lupercalia - ს დღეს მსხვერპლად შეწირავდნენ ცხოველებს, ტყავს აცლიდნენ და აკეთებდნენ მისგან მათრახებს. შემდეგ ახალგაზრდა კაცები იღებდნენ ამ მათხრახებს და ქალებს მოერეკებოდნენ წკეპლით ქალაქში როგორც ჩანაწერებიდან ვგებულობთ ამ დღის მთავარი მოქმედი პირნი შიშველი ადამიანები იყვნენ მათრახებით, რომლებიც ქალებს მოსდევდნენ და ცემდნენ. ქალები კი ამ წკეპლას იღებდნენ და ფიქრობდნენ, რომ ამგვარი ცემის შემდეგ უფრო ნაყოფიერები გახდებოდნენ და შვილებსაც ადვილად გააჩენდნენ


აი ეს არის ყოვლად აღიარებული " სიყვარულის დღე"  სინამდვილეში, მაგრამ რატომღაც ჩვენ , მდედრებს ამ ლეგენდის მეორე ნაწილი უფრო მოგვწონს.....
მრისხანე მეფის კლაუდიუსის მეფობის დროს მეფე მტკიცედ იდგა თავის მოსაზრებაზე, რომ მარტოხელა მამაკაცი, რომელსაც ოჯახი და საყვარელი ქალი არ ყავდა უკეთ იბრძოდა და ემსახურებოდა სამშობლოს ვიდრე დაოჯახებული და წვრილ-შვილიანი ამიტომაც ქორწინება აკრძალა! ხოლო წმინდა ვალენტინი ამ წმინდა ქრისტიანულ საიდუმლო წესს ჩუმად აღასრულებდა მეფისგან დამალულად წმინდა ვალენტინი უბრალო მღვდელი იყო, (შემდეგ წმინდანად აღიარეს) მისი სახელი ქალაქში გავრცელდა, მან უამრავი წყვილის დაქორწინება მოასწრო, ბოლოს კი ციხეში აღმოჩნდა. სადაც სიკვდილით დასჯის მოლოდინში ახალგაზრდა გოგონა ჯულია გაიცნო. ის ზედამხედველის ქალიშვილი იყო. შეყვარებულმა მღვდელმა გოგონას სიკვდილის წინ სასიყვარულო ბარათი დაუწერა, რომელსაც შემდგომში ვალენტინად მოიხსენიებენ. 269 წლის 14 თებერვალს წმინდა ვალენტინი სიკვდილით დასაჯეს....

აქაც სიკვდილი.. აქაც ტანჯვა ... აქაც "ვაება" :) და ეს მოგვწონს? "რა კარგი იყო ვალენტინი რომელიც სიყვარულს მსხვერპლად შეეწირა " .... რატომღაც არავის არ გასჩენია კითხვა როგორ გრძელდებოდა იმ წყვილის ურთიერთობა... "გმირებად" მოხსენიებული, ცოლ-ქმრულ უღელშებმული " ბედნიერი წყვილი" როგორ იწყებდა თავის ყოველდღიურობას.... თავიდან ხომ ყველაფერი ლამაზია... არ გვინდა ძველი რომი , როგორ ხდება დღეს , 14 თებერვალს გახვალ ქუჩაში და რას ხედავ ?! სახე " გაბრწყინებული " მდედრი და მამრი მიუყვებიან თბილისის ქუჩებს, გოგონას სიმბოლური ერთი ვარდი უჭირავს ხელში და თავდახრილი დედამიწის ზედაპირს ჩაყურებს....... ერთი ვარდის ავტორი , ფანტაზიამკვდარი ხვადი ამაყად მიჰყვება გვერდით თავის რჩეულს და გზადაგზა თვალს აპარებს სხვა მოსიარულე წყვილებისაკენ " აუ, ეს გოგო აშკარად ჩემსას ჯობია" (ნუ დღევანდელობაში " ეს ნაშა" ) .... თუმცა სხვანაირადაც ხდება... ცოტა უფრო "ზედა ფენებში " მდედრს ხელში რომელიმე თანამდეროვე, ცნობილი ბრენდის საფირმო პაკეტი უჭირავს რომელშიც შეიძლება სულც არ დევს ის რისთვისაც თავის დროზე ეს პაკეტი შექმნეს :))))))) მაგრამ მაინც ყვეეელა ბედნიერია.... მერე აღმოჩნდება რომ "ეს ის არ არის რაც შენ გგონია"...... "პური გათავდა წამოაყოლე".... " ეხლა სადღა ეგდე , კიდევ თათბირი გქონდააააა..... " და ა.შ. მაგრამ ყოველ ვალენტინობას, მაშინ როცა "ბედნიერი " იყავი ახალ -ახალი პაკეტი ჩნდება(ეს მაინც ახსოვს :) )  გულს გიმსუყებს ეს მოჩვენებითი ბედნიერება.... და ნელ ნელა "გულ-მუცელ ამსუყებული" ადამიანი შერჩები საკუთარ თავს სარკეში.....

თვალსა და ხელს შუა ვალენტინი სიწმინდეს კარგავს.... და მეეერე გახსენდება ამ ლეგენდის პირვანდელი ვერსია როცა  მსხვერპლად შეწირავდნენ ცხოველებს, ტყავს აცლიდნენ და აკეთებდნენ მისგან მათრახებს..... და ერთადერთი სურვილი გაქვს დაიჭირო ის ვალენტინი და თავისივე ისრით განგმირო :)))))

მრავალ ვალენტინობას დაესწარით შეყვარებულო.. უბედურო ადამიანებო :))))))))))))))))

ერთ დღსაც აღმოაჩენ რომ უნდა დასვა კითხვა და გასცე პასუხი... ვიღაცას ატკენ ამ პასუხით, ვიღაცას... არა , მაინც ატკენ....
რა ურჩევნიათ ადამიანებს?! ტკივილი, თუ არაფრით მოტანილი სიმშვიდე?!....
ვიღცისთვის მოჩვენებითი , ვიღცისთვის.... უპრო სწორად შენთვის ნამდვილი... შენთვის ან ჩემთვის, ან ჩვენთვის :)
იმ წუთას როცა გინდა მოისმინო ის რაც არ გესმის და უცებ ყურს მოკრავ ... სიმშვიდეა ხო?
რაღაც ზემოთ ( ;) )  წყდება.. რაღაცას ჩვენ ვწყვეტთ...
ამ "სიბერეში " წერა დავიწყე, მაგრამ ცნობილმა ქართველმა ტენორმა ჩემს ასაკში დაიწყო სიმღერა :))) არა არ ვედრები, ეგეთი " ნაგლიც " არ ვარ ... უბრალოდ აზრი მომივიდა და ეს აზრი ფურცელზე, უფრო სწორად მონიტორზე გადავიტანე... იმიტომ რომ , ბავშვობაში ჩემ აზრებს ვინახავდიხოლმე (თუმცა ეს უკვე ვთქვი )  ალბათ უაზროს, მაგრამ აზრიანს....არ მინდა ჩემზე... მე ისედაც ყველა მიცნობთ... ყველა რა?! ჩემები... ხო მიცნობთ? :)
ვიღაცას სუსტი ვგონივარ, ვიღცას ძლიერი .... მაგრამ ეს სისუსტე დიდი ძალაა... აბა შეძელით და იყავით სუსტები ... ან გამოგივათ ან არა ..
არ მეამაყება, მრცხვენია.... მაგრამ აღიარებაც ხომ დიდი ძალაა, ან დიდი სისუსტე... საკუთარ თავში ვერ იტევ "მოზღვავებულ ენერგიას " და გარშემომყოფებს ახვევ თავს....
რა მირჩევნია მე? დღევანდელი კვერცხი თუ ხვალინდელი ქათამი? :)))))))
დრო წაგართვით ამის კითხვაში? მერედა ვინ გაძალებდათ ?!